Kloetinge

Vanaf de tiende eeuw beginnen mensen zich te vestigen in het gebied dat we nu kennen als Kloetinge, en daarmee is het dorp een van de oudste woonkernen op Zuid-Beveland. Kloetingenaren danken hun naam aan de verhoogde grond waarop zij hun huizen gaan bouwen. De oude naam, Clotinge, verwijst namelijk naar een gemeenschap van mensen die op een “kloot” (bol) wonen, wat hen moet beschermen tegen het dreigende water. Dit is een reële angst in die tijd, aangezien Zuid-Beveland vaak door overstromingen wordt geteisterd.

Hoogstwaarschijnlijk staat er eerst een kapel in het oude dorp bij de motteheuvel of kasteelberg ’t Wal/Vijverberg. Uit archiefstukken blijkt dat er in de vijftiende eeuw een kasteeltje op ’t Wal staat en in de zeventiende eeuw een torentje. De fundamenten van dit torentje zijn nog steeds aanwezig.

Rond 1300 begint de bouw van de imposante Geerteskerk, gewijd aan de Heilige Gertrudis. Deze kerk heeft een veelhoekig gesloten koor, wat een mooi voorbeeld is van de Vlaams-Zeeuwse baksteengotiek.

Tijdens de Tachtigjarige Oorlog zijn Kloetinge en Goes strategisch belangrijke locaties, waardoor Spaanse soldaten bij de inwoners worden ingekwartierd. In 1572 wordt het dorp door oorlogsgeweld platgebrand, waarbij een groot deel van de beste huizen verloren gaat. Alle bebouwing, met uitzondering van de kerk, dateert dan ook van na 1572.

Hoewel je in het dorp enkel nog de Oostmolen vind, staan er in de vijftiende eeuw drie: De Westmolen, Oostmolen en de Abbekinderse molen. Deze molens zijn allemaal in het bezit van de heren van Borsele.

In de loop der jaren vinden er meerdere grensveranderingen plaats waarbij Goes er wat territorium bij krijgt en Kloetinge wat verliest. De eerste keer dat dit gebeurd, is met de Honderd Gemeten.